Σε όλα τα επίπεδα, χωρίς κανένα όριο και αναστολή, κατά τα ειωθότα δηλαδή… η Τουρκική ηγεσία συνεχίζει την πρόκληση και την επιθετική της τακτική. Η πλέον πρόσφατη χρονικά απόδειξη είναι η ανακήρυξη της Τουρκικής ΑΟΖ σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Λιβύης η οποία φαίνεται και στο χάρτη που ανάρτησαν από κοινού Άγκυρα και Τρίπολη, όπου φτάνει μέχρι την… Κρήτη.
Η Ελληνική πλευρά με καθυστέρηση μιας μέρας τουλάχιστον δια του υφυπουργού Περιβάλλοντος Δημήτρη Οικονόμου εξέφρασε την έμπρακτη δυσαρέσκειά της για την απόφαση αυτή του Τ. Ερντογάν. Ο κ. Οικονόμου καλώς αποχώρησε από την τελετή εγκαινίων του αγωγού TΑΝΑP, στα Ύψαλα. Μια κίνηση με συμβολισμό, έστω και καθυστερημένα.
Μετά από όλα αυτά είναι δεδομένο ότι η διπλωματική ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θα ενταθεί.
Η ουσία όμως είναι άλλη κατά την ταπεινή μου άποψη. Δεν το έκανε δυστυχώς πράξη μέχρι σήμερα καμία Ελληνική κυβέρνηση. Εξηγούμαι: Η μέγιστη πατριωτική κίνηση από μια ελληνική κυβέρνηση στις μέρες μας- μέρες ταραγμένες και συνάμα μεγάλων εθνικών υποχωρήσεων- θα ήταν να ανακηρύξει Ελληνική ΑΟΖ!
Δεν το έκανε κανείς, ούτε οι προηγούμενοι, ούτε οι τωρινοί και έτσι μας πρόλαβε η Τουρκία. Άκρως επικίνδυνη και εμείς απλά επικαλούμαστε το διεθνές δίκαιο λες και η Άγκυρα σεβάστηκε ποτέ της τις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις… (!) Δουλευόμαστε μεταξύ μας και ο χαμένος μια ζωή είναι η Ελλάδα. Και μόνο η Ελλάδα.
Θεωρητικά η Ελλάδα είναι ηγεμονεύουσα δύναμη στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο. Δύναμη όμως τελικά μόνο θεωρητικά, γιατί δεν έχει κάνει έμπρακτα επίδειξη δύναμης με την οριοθέτηση της δικής της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης…
Δημήτρης Κυριακού
