Όλος ο κόσμος έχει προσκληθεί σήμερα στη Διάσκεψη του Βερολίνου για το θέμα της Λιβύης, εκτός από την Ελλάδα. Την άμεσα ενδιαφερόμενη δηλαδή την οποία η Τουρκία μαζί με τη Λιβύη, πάνε να την χτυπήσουν στο μαλακό της υπογάστριο (βλέπε χάρτες πρόσφατα με παράνομη ανακήρυξη ΑΟΖ τους και εξαφάνιση του Καστελόριζου από τους χάρτες τους…).
Προσωπικά δεν μου κάνει καμία ιδιαίτερη εντύπωση, ότι η Μέρκελ δεν προσκάλεσε στο Βερολίνο την ελληνική πλευρά.
Ακόμα μας θεωρεί ως παρείες, ως αναξιόπιστους εταίρους, δεν περιμένω σε καμία περίπτωση ούτε στο μέλλον να σταθούν πλάι στη χώρα μας και τα συμφέροντά της, παρά το γεγονός ότι είμαστε… εταίροι. Εκτός ή περισσότερο εντός εισαγωγικών δηλαδή. Μην ξεχνάμε ότι Βερολίνο και Άγκυρα- παραδοσιακά- δεν έχουν και κακές σχέσεις, για να μην πω ότι έχουν και καλές, μόνο με εξαίρεση τα τελευταία χρόνια στο μεταναστευτικό λόγω των εκβιασμών Ερντογάν.
Καλά έκανε ο Μητσοτάκης που εξέφρασε τηλεφωνικά στην Καγκελάριο τη δυσαρέσκεια της ελληνικής κυβέρνησης για τη μη πρόσκληση στη Διάσκεψη αλλά φοβάμαι ότι δεν έγινε και τίποτα. Δεν τους απασχολεί αυτό και τόσο τους Γερμανούς. Αυτό όμως πρέπει να απασχολεί την ελληνική πλευρά…
Για σήμερα, το μόνο που μπορούμε να προσδοκάμε από την Ευρώπη είναι να καταδικάσει απερίφραστα τις προκλητικές ενέργειες Άγκυρας και Τρίπόλης, πέρα από τις δεδομένες αποφάσεις για κατάπαυση του πυρός στη Λιβύη. Αυτό όμως που δεν αναμένεται είναι να συμμορφωθούν οι Τούρκοι με τα συμπεράσματα και τις αποφάσεις από Διασκέψεις, από οποιεσδήποτε Διασκέψεις κι αν γίνουν. Ποτέ στο διάβα της ιστορίας τους δεν συμμορφώθηκαν με διεθνείς συμβάσεις, αποφάσεις και τα σχετικά, με κορυφαίο όλων το διαχρονικό παράδειγμα της Κύπρου.
Το σοβαρό πρόβλημα όμως θεωρώ ότι αποτελεί η πραγματική θέση της χώρας μας στον παγκόσμιο και ευρωπαϊκό χάρτη μέχρι σήμερα. Όταν ΑΚΟΜΑ λειτουργούν τα άλλα κράτη αποφασίζοντας ερήμην μας, τότε ναι, ακόμα δεν έχει η Ελλάδα κατακτήσει τη διεθνή θέση που της αξίζει, ώστε από άλλες καλύτερες συνθήκες να διεκδικήσει τα απαράγραπτα δίκια της.
Κατόπιν όλων αυτών, κρίνεται περισσότερο επιτακτική από ποτέ η σύγκλιση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, όπως και αυτή του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, όπως προτείνουν το ΚΙΝΑΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ, για να διαμορφωθεί- επιτέλους- μια ενιαία εθνική στρατηγική όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική της χώρας και ένας σταθερός οδικός χάρτης με τη συναίνεση όλων. Για να δούμε ως Ελλάδα πώς θα αντιμετωπίζουμε προκλήσεις σε όλα τα μέτωπα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο από εδώ και στο εξής και τι περαιτέρω κινήσεις θα γίνουν για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του τόπου.
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα για το τέλος της μικροπολιτικής όταν αναφερόμαστε στα εθνικά θέματα, στην Άμυνα και στην Εξωτερική πολιτική της χώρας. Οι καιροί είναι πονηροί και ιδιαζόντως κρίσιμοι.
Δημήτρης Κυριακού
(Εκ νέου δημοσίευση)
