Ο… πανικός που δημιουργήθηκε μετά από την παρουσία του MVP του ΝΒΑ, Γιάννη Αντετοκούνμπο αρχίζει να περνάει και έρχεται η ώρα να μιλήσουμε πλέον λίγο σοβαρά.
Αιτία γι’ αυτό αποτέλεσαν μερικές δεκάδες άρθρα γνώμης, τα οποία αναφέρονταν στην “ταπεινή καταγωγή” του Αντετοκούνμπο και την αντιμετώπιση που είχε ο ίδιος ο Γιάννης από το ελληνικό κράτος (αν και δεν συμφωνώ με τα περί ταπεινής καταγωγής. Η οικογένεια του Γιάννη είναι εκπληκτική και μπράβο σε όλα της τα μέλη). Με λίγα λόγια, ουκ ολίγοι συνάδελφοι υποστήριξαν πως ο κόσμος δεν θα πρέπει να μιλάει για τον “Γιάννη μας”, αλλά για τον Γιάννη.
Αρχικά, δεν θα διαφωνήσω. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ανήκει στον εαυτό του και στους δικούς του, άρα ο όρος “Γιάννης μας” δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται. Ποιός όμως φρόντισε να γίνει γνωστός αυτός ο όρος; Μαντέψτε… Οι δημοσιογράφοι που μας “μαλώνουν” όταν λέμε “ο Γιάννης μας” είναι αυτοί που πριν από χρόνια, μιλούσαν για το δικό μας παιδί που παίζει στο ΝΒΑ, πριν ο Αντετοκούνμπο γίνει μεγάλο αστέρι. Υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο δηλαδή!
Για να μην παρεξηγηθούμε όμως… Όταν λέμε ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ανήκει στον ίδιο και την οικογένειά του δεν είναι για εθνικιστικούς λόγους. Δεν μας αφορούν αυτά εμάς. Με την ίδια λογική, η Κατερίνα Στεφανίδη ανήκει στην ίδια και στην οικογένειά της, το ίδιο και η Άννα Κορακάκη. Δεν βρεθήκαμε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους για να τους στηρίξουμε και για αυτό τον λόγο δεν μπορούμε να τους αποκαλούμε δικούς μας.
Τις τελευταίες ημέρες πάντως βλέπουμε και θέματα που έχουν να κάνουν με την κατάσταση που βίωνε η οικογένεια Αντετοκούνμπο στην Ελλάδα. Έμεναν σε ένα δωμάτιο στα Σεπόλια, οι μικροί της οικογένειας αναγκάζονταν να πουλάνε CD, ενώ παράλληλα δεν διστάζουν να μιλούν και για τους ρατσιστές Έλληνες που δεν βοηθούν.
Παιδιά, όταν δεν γνωρίζουμε κάτι, καλό θα είναι να μην το αγγίζουμε. Το χρώμα των Αντετοκούνμπο δεν ήταν το εμπόδιο. Η φτώχεια τους ήταν. Και μαντέψτε… Ο συμμαθητής μου ο Γιώργος από το σχολείο, ζούσε με τα άλλα 4 μέλη της οικογένειάς του σε ένα μικρό σπίτι στον Άγιο Παύλο. Στις μισές εκδρομές δεν ερχόταν γιατί η οικογένειά του δεν είχε χρήματα και στις άλλες μισές “καθάριζε” το τμήμα. Ο Γιώργος δεν έγινε μπασκετμπολίστας όμως και δεν πλούτισε. Έτσι λοιπόν η ιστορία του δεν συγκινεί κανέναν. Βασικά δεν την έμαθε και κανένας… Δράματα υπάρχουν παντού στην κοινωνία μας. Η διαφορά όμως είναι πως μερικά δράματα βολεύουν να πουληθούν και κάποια άλλα όχι. Και δεν φταίει ο Γιάννης και ο κάθε Γιάννης γι’ αυτό αλλά εμείς οι ίδιοι που δεχόμαστε να αγοράζουμε το κάθε τι που μας πασάρουν, όπως θέλουν να μας το πασάρουν!
Για την ώρα ας αφήσουμε το παλικάρι να χαρεί όπως θέλει τη μεγάλη του επιτυχία και αν μην προσπαθούμε να κάνουμε πολιτική με τα πάντα.
Και μην ξεχνιόμαστε… Γιάννη σε περιμένουμε στο Παγκόσμιο! Σλούκας, Καλάθης, Παπανικολάου, Αντετοκούνμπο και Κουφός. Άντε πιάσε αυτή την Εθνικάρα!
Κυριάκος Ζαράνης
