Όσο κι αν αποτέλεσε έκπληξη η τεράστια διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 21ης Mαΐου, υπάρχουν μια σειρά από λόγοι οι οποίοι εάν αναλυθούν, εξηγούν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα.
Κατά κύριο λόγο, το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι αυτό που δεν καρπώθηκε τίποτα από τα 4 χρόνια κυβερνητικής φθοράς της ΝΔ και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα. Από το 31,53% των εκλογών του 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε τώρα στο 20,07%.
Όταν δεν μπορείς όχι απλά να προσθέσεις ποσοστά, αλλά ούτε καν να τα διατηρήσεις, κάτι σοβαρό φταίει. Το γεγονός δε, ότι την διετία 2021-2023 στο κυβερνητικό στρατόπεδο φάνηκαν πολλά λάθη και δυσλειτουργίες και αυτό δεν λειτουργεί θετικά για ένα κόμμα Αξ. Αντιπολίτευσης, φταίνε πολλά.
Πρώτα και κύρια, η στρατηγική. Καλή είναι η σκληρή κριτική. Και για τις υποκλοπές και για τα Τέμπη και για την ακρίβεια. Όμως αυτή δεν φτάνει. Κριτική κάνει και ο απλός πολίτης. Εσύ πρέπει να έχεις για κάθε πρόβλημα πειστική εναλλακτική λύση. Και πειστική λύση σημαίνει να εξηγήσεις στον κόσμο «που θα βρεις τα λεφτά» για κάθε τι. Ό,τι αλλαγή κι αν αφορά στο κράτος και κατ΄ επέκταση στην καθημερινότητα του πολίτη.
Το χιλιοειπωμένο τρίπτυχο σε όλες τις προεκλογικές συγκεντρώσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ «ρύθμιση χρεών, μείωση τιμών, αύξηση μισθών» δεν λέει κάτι. Είναι αόριστο και ο κόσμος ψάχνει λύσεις και εξηγήσεις. Αντανακλαστικά το μυαλό του πάει στις αρχές του 2015 όπου ακούστηκαν απίστευτα πράγματα και εφαρμόστηκαν ελάχιστα. Ούτε κανείς μπορεί να είναι ικανοποιημένος από την απάντηση (για τους μήνες του 2015): «Τι να κάνουμε; Είχαμε τον Σόιμπλε από πάνω, δεν μπορούσαμε να κάνουμε δική μας πολιτική».
Την ίδια στιγμή βασικά στελέχη του κόμματος, έλεγαν τα δικά τους… Χωρίς νέα πρόσωπα η σύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ. Με τα υλικά του 2015 στο 2023 και με ελάχιστες προσθήκες, δεν πας μακριά.
Δεν έχουν άδικό αυτοί που λένε ότι ο Α. Τσίπρας και το επιτελείο του κατάφεραν δύο πράγματα: Χωρίς να αλλάξουν καθόλου το κόμμα, ενίσχυσαν δια της αδράνειάς τους και ΝΔ και ΠΑΣΟΚ… Στην πολιτική λοιπόν, όλα έχουν μια εξήγηση… Δεν δημιουργείται κάτι από παρθενογένεση.
Στις πρώτες αυτές εκλογές, όπως είχε συμβεί σ΄ αυτές του Ιουνίου του 2012, ένα δεξιόστροφο ένστικτο λειτούργησε στον κόσμο. Καλώς ή κακώς, αυτό δεν έχει καμία σημασία. Προσωπικά εάν με ρωτήσετε, αξιολογώ ως σοβαρό το θέμα των υποκλοπών, για πολλούς- προφανείς- λόγους.
Όμως, σ΄ ένα μικρό… ρεπορτάζ που έκανα- ας την πούμε περιορισμένη άτυπη δημοσκόπηση- σχεδόν όλοι, φίλοι μου και όχι μόνο, μου έλεγαν: «Να σου πω κάτι; Σήμερα άλλωστε δεν μένει για κανέναν τίποτα κρυφό (σ.σ δεν τους ένοιαζαν καν οι παρακολουθήσεις σημαντικών προσώπων της δημόσιας ζωής!). Αυτό είναι το θέμα μας; Γιατί επί των ημερών προηγούμενων κυβερνήσεων δεν ακολουθούνταν τέτοιες πρακτικές; Το θέμα είναι οι δουλειές και η οικονομία». Κάπως έτσι κυμαίνονταν οι απαντήσεις…
Το Θεσμικό δηλαδή, ήταν χαμηλά στην ατζέντα τους. Με απογοήτευσε αυτό, αλλά αυτή είναι η κατάσταση. Με τον Μητσοτάκη- ιδίως λόγω φράχτη Έβρου και μιας κάποιας σχετικά καλής και σταθερής κατάστασης στην οικονομία- ακόμα και με… ενέσεις τύπου pass, νιώθουν πιο μεγάλη ασφάλεια. Συγκριτικά πάντα με ενδεχόμενες κυβερνήσεις ηττημένων- προοδευτικών ή ειδικού σκοπού.
Το αποκαρδιωτικό είναι ότι δεν τους νοιάζει καν εάν μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, θα έχουμε μια ισχυρή και αξιόπιστη αξιωματική αντιπολίτευση, με ό,τι αρνητικό θα σημαίνει αυτό για το πολιτικό σύστημα εάν όντως δεν υπάρξει τέτοια…
Το μόνο που ενδιαφέρει τον κόσμο είναι οι δουλειές και η οικονομία (κατά μείζονα λόγο η αντιμετώπιση της ακρίβειας)… Ίσως και μια αναμόρφωση στο σύστημα υγείας. Μέχρι εκεί. Και με δεδομένο ότι στο μέτωπο της Εθνικής Άμυνας εκτιμούν πως επί Μητσοτάκη η χώρα έχει αρκετά θωρακιστεί.
Δουλειές και οικονομία. ΟΚ, έρχονται επενδύσεις. Το θέμα είναι ΤΙ ακριβώς δουλειές, τι οικονομία, τι ακριβώς επενδύσεις…
Και εδώ σταματάω γιατί για τα τελευταία, θα πρέπει να κάνουμε ένα νέο άρθρο. Σηκώνει συζήτηση το θέμα.
Δ. Κυριακού
