Βρισκόμαστε πλέον στην τελική ευθεία για τις εκλογές. Μια εβδομάδα απέχουμε από τις Δημοτικές και τις Ευρωεκλογές και πλέον οι μάσκες έχουν πέσει για τα καλά. Κάποτε, μπορούσαμε να υποστηρίζουμε πως είμαστε δημοσιογράφοι και να υπερηφανευόμαστε. Τώρα πια, μοιάζει περισσότερο με τίτλο ντροπής παρά με ό,τι άλλο. Κάθε χρόνο και χειρότερα. Κάθε μέρα και μια νέα ντροπή. Δυστυχώς τα πάντα έχουν ξεπουληθεί για ένα μεροκάματο ή… για το παντεσπάνι μετά τις εκλογές.
Μην μου πείτε ότι δεν το βλέπετε στις τηλεοράσεις σας. Σε όλα τα κανάλια και παντού κυκλοφορούν κάτι περίεργοι τύποι που θεωρούν εαυτούς δημοσιογράφους. Το χρησιμοποιούν σαν τίτλο προκειμένου να πάρουν το απαραίτητο βήμα και να αρχίσουν την προπαγάνδα τους. Δεν έχει σημασία αν είναι αριστεροί ή δεξιοί. Τα σκατά είτε από φτωχό είτε από πλούσιο δεν παύουν να είναι σκατά. Πάντοτε επιπλέουν και πάντοτε βρωμάνε!
Αυτό είναι και εκείνοι οι κύριοι ή κυρίες που προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι δημοσιογράφοι και στο μυαλό τους δεν έχουν τίποτε άλλο πέρα από την σωστή ενημέρωσή μας. Τι και αν το επίπεδό τους είναι τραγικό. Τι και αν υποστηρίζουν πράγματα πέρα από τη λογική, θεωρώντας το κοινό ανόητο ή ηλίθιο. Μήπως όμως και το κοινό είναι ανόητο και ηλίθιο που κάθεται και τους παρακολουθεί;
Γιατί ρε φίλε, δεν γίνεται να προσπαθεί ο δεξιός “δημοσιογράφος” να με πείσει ότι δεν είπε πατάτα ο Μητσοτάκης με το επταήμερο. Γιατί δεν μπορεί να με θεωρεί τόσο ανόητο ο αριστερός “δημοσιογράφος” που δεν θέλει να πιστέψω ότι η “13η σύνταξη” δεν είναι ένα προεκλογικό δώρο για να μαζέψει ψήφους η Κυβέρνηση.
Δεν μπορεί ρε ΖΩΑ να μας περνάτε στο φινάλε για ΤΟΣΟ ΜΑΛΑΚΕΣ που να μην καταλαβαίνουμε ότι δεν είστε δημοσιογράφοι αλλά φερέφωνα. Δεν γίνεται να νομίζετε πως υπάρχουν άνθρωποι που σας πιστεύουν και σας εκτιμούν. Δεν μπορεί ο Χ και ο Ψ “δημοσιογράφος” να υποστηρίζει πιο ένθερμα τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη από τα ίδια τα κομματικά του στελέχη.
Δεν είστε δημοσιογράφοι ρε… Κάτι τέτοιοι σαν κι εσάς έχουν κάνει τον κόσμο να μας λέει και αλήτες και ρουφιάνους. Και πως μπορείς να αντικρούσεις τον κόσμο; Με ποιά επιχειρήματα; Τι να πεις; Μπορείς να βγάζεις τυφλούς τους πάντες; Και για ποιό λόγο να το κάνεις; Γιατί ρε γαμώτο καταντήσαμε έτσι;
Όχι όμως ότι και το κοινό είναι άμοιρο ευθυνών. Αυτούς θέλει. Αυτούς βλέπει και αυτούς αγοράζει. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Έχουμε τους ανθρώπους που μας αξίζουν. Κι αν έχουμε καταντήσει τόσο σκάρτοι όσο και η πλειονότητα των ανθρώπων που βλέπουμε στις τηλεοράσεις τόσο καλά να πάθουμε.
Κυριάκος Ζαράνης
