Σαν χιονοστιβάδα έρχονται στη δημοσιότητα τελευταία απίστευτα περιστατικά βίας που καταλήγουν τελικά σε ένα δράμα, μια δολοφονία. Μέσα σε λίγες ημέρες είχαμε 3-4 δολοφονίες που αφορούν δύο χώρους- καταστάσεις: Σπίτια και γήπεδα.
Καλά, το τραγικό περιστατικό με τον άτυχο αστυνομικό, έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι τα φαινόμενα βίας και έκνομων πράξεων έχουν γίνει καθεστώς σε οποιοδήποτε γήπεδο της χώρας και σε οποιοδήποτε άθλημα.
Οι αποφάσεις που ήδη πάρθηκαν δεν νομίζω ότι μπορούν να λύσουν το πρόβλημα, ακριβώς γιατί αυτό απαιτεί μια μεγάλη συμμετοχή- σε βαθμό πανστρατιάς- ΟΛΩΝ των εμπλεκόμενων φορέων με τη συμμετοχή και όλων των κομμάτων του πολιτικού φάσματος. Δηλαδή τελικά πρωτοβουλίες όχι μόνο σε νομοθετικό, αλλά και σε πολιτικό- διακομματικό επίπεδο, σε συνεργασία με Αστυνομία, Ομοσπονδίες, Διοικήσεις ομάδων και με ευρωπαϊκή τεχνοκρατική συνδρομή πάνω στο ζήτημα. Στόχος, η κατάρτιση και υλοποίηση ενός συγκεκριμένου και συνάμα αναλυτικού πλάνου με αρχή- μέση- τέλος που να οδηγεί σε σίγουρο αποτέλεσμα.
Έρχομαι τώρα στα απίστευτα- αλλόκοτα περιστατικά βίας που καταλήγουν σε εν ψυχρώ δολοφονίες ανάμεσα στα μέλη της ίδιας οικογένειας! Είναι το περιστατικό στα Καλύβια, είναι κι αυτό στη Νέα Σμύρνη με διαφορά μόλις λίγων ημερών και πόσα άλλα παρόμοια στο παρελθόν που έχουν γνωστοποιηθεί…
Γιός σκοτώνει πατέρα, αδελφός- αδελφό. Θα μου πεις οκ πάντα τα ακούγαμε και τα διαβάζαμε αυτά, από παλιά. Οι αιτίες πολλές, αλλά κανένας σε μια αδιάφορη και απονευρωμένη από ισχυρές διαχρονικές αξίες κοινωνία, δεν δίνει ακόμα και τώρα σοβαρή σημασία να αναλύσει το πρόβλημα- πόσο μάλλον να το αντιμετωπίσει.
Η Αστυνομία εστιάζει στην αντιμετώπιση ή/και εξιχνίαση του εγκλήματος όπως είναι το καθήκον της.
Κάποιοι άλλοι φορείς όμως, πάσχουν σοβαρά.
Ως έννοια, άτυπος φορέας διαπαιδαγώγησης και ακολούθως ομαλής κοινωνικής ενσωμάτωσης, κυρίαρχο ρόλο παίζει ανέκαθεν αυτό που απλά καλείται και εννοείται «Οικογένεια».
Ύστερα, το «Σχολείο» επιφορτίζεται με την ίδια αποστολή. Όμως στ΄ αλήθεια δεν ξέρω έναν σήμερα ο οποίος να πιστεύει στον παιδαγωγικό του ρόλο, παρά μόνο στο στείρο μαθησιακό που εν τέλει αυτό επιτελεί.
Δεν θα αναφέρω τα ΜΜΕ φυσικά τα οποία μόνο στρεβλό ρόλο παίζουν όχι μόνο στο επίπεδο της γνωστής παραπληροφόρησης (για χίλιους λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε), αλλά και στο επίπεδο ανάδειξης ψεύτικων προτύπων ή με προβαλλόμενα προγράμματα που προάγουν τη βία και την έκπτωση αξιών.
Σε κοινωνικό- αξιακό επίπεδο δηλαδή και χωρίς να πλατιάζω γιατί πιο αρμόδιος είναι ένας κοινωνιολόγος ενδεχομένως για να εμβαθύνει, η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία.
Η βία ως μέσο επίλυσης ενδοοικογενειακών και άλλων διαφορών επιλέγεται ως πρώτη επιλογή, ενώ ο διάλογος, η κατανόηση, η υπομονή, η ανοχή στο διαφορετικό είναι μόνο για τις εκθέσεις στα σχολεία.
Η ρίζα όμως του προβλήματος δεν είναι ότι δεν λειτουργούν σωστά οι βασικοί άξονες διάπλασης χαρακτήρα και διαπαιδαγώγησης ενός παιδιού, νέου ανθρώπου.
Αυτή είναι απλά η διαπίστωση. Η ρίζα είναι η ανακάλυψη της βαθύτερης αιτίας, ΓΙΑΤΙ δεν λειτουργούν σωστά αυτοί οι άξονες.
Και οι αιτίες βρίσκονται δυστυχώς σε οικονομικό και με την ευρύτερη έννοια σε κοινωνικό επίπεδο. Οι βίαιες αλλαγές στον τρόπο ζωής ανθρώπων, δεν δικαιολογούν σε καμιά απολύτως περίπτωση βία και εγκλήματα. Αυτό θα πρέπει προφανώς να θεωρείται αυτονόητο. Όμως εξηγούν σε βαθμό σημαντικό τη ροπή προς τέτοια νοσηρά φαινόμενα.
Ρατσισμός, ακραίες κοινωνικές- οικονομικές ανισότητες, γκετοποίηση περιοχών, χάσμα γενεών (;), ξαφνική μαζική αλλαγή τρόπου ζωής όπως τη ζήσαμε πριν 2-3 χρόνια με συνακόλουθη αύξηση- έξαρση ενδοοικογενειακής βίας, έλλειψη επικοινωνίας- αποξένωση λόγω τεχνολογικής επικράτησης, αύξηση ψυχικών νοσημάτων (συσχέτιση ως αίτιο- αιτιατό) είναι μόνο μερικές από τις αιτίες.
Σε έναν μεγάλο βαθμό κατά την ταπεινή άποψή μου ένα πράγμα ευθύνεται και αποτελεί τον πυρήνα της δημιουργίας του όλου προβλήματος. Αποτελεί εννοώ την κορωνίδα δημιουργίας, αλλά και εξήγησης των αιτιών:
Το γεγονός ότι ο όρος και ο Θεσμός Οικογένεια που προανέφερα είτε βάλλεται σκοπίμως, είτε στην πράξη υποβαθμίζεται η λειτουργία του. Να το γράψω απλά: Διαλυμένες- για διάφορους λόγους- οικογένειες, δημιουργούν και ανισόρροπους ανθρώπους ως προσωπικότητες με επικίνδυνες τελικά ροπές σε αρκετές των περιπτώσεων…
Το πρόβλημα απαιτεί ενεργό συμμετοχή όλης της κοινωνίας και κρατικών δομών, σε συνεργασία με σωματεία, συλλόγους και άλλους φορείς υπεύθυνους για την καταπολέμηση της βίας.
Είναι επείγον να γίνουν οργανωμένες προσπάθειες αρχικά έστω μέσα από το σχολικό περιβάλλον με στόχο να καλλιεργηθούν στα παιδιά από μικρή ηλικία υγιή πρότυπα, με έμφαση σε μια ανοιχτή κοινωνία που θα μπορεί να γίνει κατορθωτή η ανοχή στη διαφορετικότητα, στον διάλογο ως το μόνο πραγματικό μέσο επίλυσης διαφορών.
Το θέμα σίγουρα σηκώνει τεράστια ανάλυση και δεν μπορεί να εξαντληθεί σε ένα άρθρο- γνώμης.
Οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι οι οποίοι διαθέτουν και σχετική επιστημονική επάρκεια, πρέπει να δράσουν άμεσα, τώρα, πριν τα μαχαιρώματα στις γειτονιές και από σπίτι σε σπίτι γίνουν ένα καθημερινό φαινόμενο όπου θα πληροφορούμαστε τέτοια γεγονότα στα αστυνομικά δελτία και δεν θα μας κάνει πια καμιά εντύπωση…
Ας βρούμε πραγματικά «τι φταίει» και «πως το αντιμετωπίζουμε» γιατί τα φαινόμενα κοινωνικής διάλυσης είναι εδώ, υπαρκτά και σε πλήρη εξέλιξη…
Δημήτρης Κυριακού
— Πηγή φωτο: dianeosis.org
