Πέρασαν 18 χρόνια από το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου. Από ένα γεγονός-σταθμό στην ιστορία του 21ου αιώνα. Από την στιγμή που έμελλε να αποτελέσει την έναρξη της μάχης κατά της τρομοκρατίας.
Και καθώς ο κόσμος συγκλονιζόταν, κάποια παράδοξα πνεύματα εμφανίστηκαν στην χώρα μας για να εξηγήσουν αυτό που συνέβη.
Η βασική θέση ήταν η «αντι-ιμπεριαλιστική». Σύμφωνα μ’ εκείνη, το χτύπημα στους δίδυμους πύργους σηματοδοτούσε την αντίδραση στον «ιμπεριαλισμό» και στο «διεθνές κεφάλαιο»… Με λίγα λόγια, ο θάνατος 2.500 και πλέον ανθρώπων, πολλοί εκ των οποίων απλά έτυχε να βρίσκονται στο σημείο, ήταν η απάντηση σε όλα τα δεινά της ανθρωπότητας που πήγαζαν από μία συγκεκριμένη γωνιά του πλανήτη…
Με λίγα λόγια, οι σχεδιαστές της ενέργειας απέκτησαν απελευθερωτική υπόσταση… Οι δε παθόντες το «άξιζαν»…
Κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον: η πλειοψηφία των «εγκεφάλων» αυτής της θέσης τυγχάνει να υποστηρίζει τα δικαιώματα των γυναικών, των ανθρώπων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ. Αλήθεια, αναρωτήθηκαν ποτέ τι άποψη έχουν οι ενορχηστρωτές των τρομοκρατικών χτυπημάτων σχετικά με τα προαναφερθέντα δικαιώματα ή με το πώς αντιλαμβάνονται την κοινωνική συμβίωση;
Όπως σε ουκ ολίγες περιπτώσεις κατά το παρελθόν, έτσι και σ’ αυτή διαδόθηκαν απόψεις που δικαιολόγησαν μια τραγωδία. Βρέθηκαν ευήκοα ώτα για να ακούσουν το μήνυμα της αμφισβήτησης του «παγκόσμιου συστήματος».
Τι κι αν κάποιοι από εκείνους γαλουχήθηκαν πνευματικά στις μητροπόλεις του, απολαμβάνοντας τα αγαθά του…;
Ι. Διαμάντης
