Όσοι έχετε μια συνήθεια να παρακολουθείτε τα τεκταινόμενα στη Βουλή, ιδίως όσοι από εσάς είστε μεγαλύτερης ηλικίας, θα θυμάστε ότι η πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών αρχηγών και το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου ήταν σαφέστατα καλύτερο, ποιοτικότερο και υψηλότερο παλαιότερα. Ακόμα και σε ταραγμένες κοινοβουλευτικά εποχές, όπως τα χρόνια πριν την Δικτατορία, κανείς δεν θυμάται πόσο έντονες αντεγκλήσεις μετά προσωπικών χαρακτηρισμών μεταξύ των πολιτικών αρχηγών. Ή αν θέλετε, ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε καν η σκέψη η συζήτηση μεταξύ των πρωταγωνιστών- ανέκαθεν- να πάει σε προσωπικά- οικογενειακά ζητήματα ή αναφορές…
Κατά την άποψή μου, η προχθεσινή αντιπαράθεση μεταξύ του κ. Τσίπρα και του κ. Μητσοτάκη (με την ενεργό συμμετοχή του κοινοβουλευτικού ακροατηρίου…) θα αποτελέσει για πολλά χρόνια ένα κάκιστο παράδειγμα, ένα κάκιστο υπόδειγμα κοινοβουλευτικής πρακτικής. Σκεφτείτε το απλά: Πρωθυπουργός και Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης πάνω στην άψη της πολιτικής μάχης, χάνουν τον έλεγχο και κάνουν αναφορές στους τεθνεώτες γονείς τους! Εμπλέκουν στη συζήτηση, ένα υπόδειγμα αγωνιστικότητας και θάρρους, τον αξιοσέβαστο Στ. Κυμπουρόπουλο. Παλαιότερα υπήρξαν αναφορές και χαρακτηρισμοί σε συζύγους και παιδιά των πολιτικών αντιπάλων!
Εάν έτσι πλέον, υπό τέτοιους όρους διεξάγεται ο πολιτικός διάλογος και η κόντρα, τι θα γίνει στο μέλλον; Τι παράδειγμα παίρνουν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι; Το σύνολο της ίδιας της κοινής γνώμης;
Είναι παραπάνω από προφανές ότι η εποχή μας, εποχή απόλυτης πνευματικής ένδειας, σε όλους τους τομείς δεν προσφέρει καν τη δυνατότητα ουσιαστικών συγκρίσεων με το παρελθόν. Κι αν αυτό επιχειρείται, τα αποτελέσματα είναι συντριπτικά και η θλίψη που προκαλείται δεδομένη… Και για αυτό έχουμε όλοι μας ανεξαιρέτως ευθύνη. Γιατί το σύνολο των ατόμων αποτελεί το κοινωνικό σύνολό. Πρόβλημα νοοτροπίας, πρόβλημα δομικό του ίδιου του πολιτικού συστήματος και πολλά ακόμα.
Το χειρότερο όμως ξέρετε ποιο είναι;
Ό,τι ενώ όλοι στην αίθουσα της Βουλής πάντα καλωσορίζουν τα διάφορα σχολεία από όλη τη χώρα που πάνε να παρακολουθήσουν τις συνεδριάσεις, αμέσως στη συνέχεια δεν δίνουν και το καλύτερο παράδειγμα στα παιδιά, με τις τόσο σκληρές- πλέον δίχως όρους και όρια- αψιμαχίες τους…
Όλοι έχουν ευθύνη και ιδίως οι πολιτικοί πρωταγωνιστές, έναντι της νέας γενιάς που έρχεται, για τα παραδείγματα που δίνουν. Και φυσικά όλοι μας κρινόμαστε.
Δημήτρης Κυριακού
