Θέλω να απευθύνω με τον πλέον επίσημο τρόπο και εγώ με τη σειρά μου μια έκκληση σε όλους τους συμπολίτες μου να κάτσουν στα σπίτια τους όσες περισσότερες ημέρες μπορούν.
Οι εικόνες ντροπής οι σημερινές με… ταξιδίωτες εν μέσω υγειονομικού πολέμου, μαρτυρούν την πλήρη αδιαφορία σε βαθμό θανάσιμο της πλειοψηφίας των πολιτών.
Είναι πραγματικά εξοργιστικό την στιγμή που έχουμε ένα σωρό πηγές υπεύθυνης πληροφόρησης να αψιφούμε τους ειδικούς, τους γιατρούς δηλαδή και να πάμε βόλτα λες και δεν συμβαίνει γύρω μας τίποτα.
Φράσεις του τύπου «έλα μωρέ, δεν βαριέσαι, λίγα κρούσματα είναι» ή «προσέχω, πάμε βόλτα τώρα» δείχνουν ότι οι Έλληνες δεν έχουμε πάρει το μήνυμα.
Το «μένουμε σπίτι» δεν είναι για πλάκα. Δεν είναι ένα παιχνίδι. Είναι μια αδήριτη ΑΝΑΓΚΗ να κάτσουμε μέσα ώστε να προφυλάξουμε πρώτον εμάς τους ίδιους από το να κολλήσουμε τον ιό από άλλους. Δεύτερον το να προστατέψουμε την οικογένειά μας και ιδίως κάποιον που ανήκει από αυτήν σε ευπαθή ομάδα να μην νοσήσει και ακολούθως να μην έχει σοβαρές συνέπειες αυτό. Τρίτον για να βοηθήσουμε όλοι με τις μικρές μας δυνάμεις στην συνολική προσπάθεια κυβέρνησης, ΓΓΠΠ, και κυρίως των ηρώων με τις πράσινες και τις λευκές μπλούζες- των γιατρών και νοσηλευτών δηλαδή- να μπλοκάρουν την ανεξέλεκτη δράση και μετάδοση του ιού.
Άρα η βόλτα από μέρους μας μέρες κρίσιμες, κομβικές για την πορεία της νόσου, δεν είναι μια πράξη μαγκιάς, δεν είναι μια πράξη εξυπνάδας, είναι μια πράξη ΒΛΑΚΕΙΑΣ και εγκληματικής ανευθυνότητας.
Ο καθένας ας βάλει μπροστά την αυτοπειθαρχία. Ας μην πάει βόλτα. Βόλτες θα πάμε αρκετές πρώτα ο Θεός όλο το καλοκαίρι και με πολύ καλύτερο καιρό για σύμμαχό μας.
Ας νουθετήσει τον διπλανό του όταν αυτός πάει να παραβεί τους κανόνες, τις απαγορεύσεις και τα έκτακτα μέτρα. Δεν γίνονται για πλάκα, για να περνάει η ώρα.
Εάν βλέπαμε σοβαρά το δράμα της Ιταλίας, θα κόβαμε τις ηλιθιότητες και τις επιπολαιότητες. Εκ των πραγμάτων, όχι, δεν έχουμε αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης και το… δυνητικό δράμα που χτυπά την πόρτα μας.
Είναι από τις λίγες φορές στα χρονικά πολλών δεκαετιών που ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί καλά, ικανοποιητικά και αυτό δεν είναι μια πολιτική παρατήρηση. Μακριά από μένα αυτό, ειδικά τούτες τις ώρες.
Όταν το κράτος λειτουργεί άμεσα και αποτελεσματικά στις περισσότερες περιπτώσεις παρά τις χρόνιες παθογένειές του, εμείς έχουμε το δικαίωμα να μην βοηθήσουμε;
Αφού όλοι εμείς είναι που όλα τα προηγούμενα χρόνια κάναμε κριτική στους λειτουργούς του. Λες και εμείς προσωπικά είμαστε αλάνθαστοι. Τέλειοι. Λες και δεν έχουμε μερίδιο ευθύνης σε τίποτα. Παρατηρητές ήμασταν…
Εγώ είμαι αυτός που έχω σούρει τόσα και τόσα σε πολλές ηγεσίες κατά καιρούς και έχω κάνει σκληρή κριτική στις ανεπάρκειες, στη διαφθορά, στην αναξιοκρατία του συστήματος.
Εδώ όμως δεν μιλάμε για πολιτική άποψη. Μιλάμε για επιστημονικές συστάσεις που ολοένα γίνονται και πιο αγωνιώδεις.
Όχι, δεν έχουμε δικαίωμα να παίξουμε. Ούτε με τον εαυτό μας, ούτε με την οικογένειά μας, ούτε με τους γείτονές μας, ούτε με τους φίλους μας. Πολύ περισσότερο δεν μπορούμε να παίξουμε με την ίδια την επιβίωση της χώρας εν γένει…
Ο καθένας μας είναι υποχρεωμένος να αναλάβει τις ευθύνες του.
Εύχομαι όταν γυρίσουμε πίσω μετά από χρόνια, να μην ντρεπόμαστε για τα σημερινά πεπραγμένα μας, αλλά να είμαστε περήφανοι όταν σταθήκαμε σοβαροί ενάντια στην υγειονομική απειλή που χτύπησε την πόρτα μας.
Απειθαρχία στις ιατρικές συστάσεις τέτοιες ώρες, φέρνουν τραγικό αποτέλεσμα. Προς γνώση και συμμόρφωση όλων μας.
Δημήτρης Κυριακού
— Φωτό από: antifimotro.wordpress.com
