Διαίρει και βασίλευε: αυτό αποτελεί το κλασικό δόγμα σε κάθε εγχειριδίου στρατηγικής από τον Ιούλιο Καίσαρα κι εντεύθεν. Ο ανοικτός πλέον πόλεμος για την ηγεμονία της δεξιάς παράταξης, ανάμεσα στο Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) και τους Ciudadanos κυριάρχησε στη β’ τηλεοπτική αναμέτρηση των τεσσάρων αρχηγών στην Ισπανίαμε πολύ πιο έντονο τρόπο, ώστε έδωσε την ευκαιρία στον σοσιαλιστή αντίπαλό τους Πέδρο Σάντσεθ να ξεχωρίσει και μάλιστα να αστειευθεί για τον αλληλοσπαραγμό τους και τις “εσωκομματικές εκλογές της δεξιάς”.
Ο ηγέτης των Podemos εις μάτην πάσχισε να κατεβάσει τους τόνους και να στρέψει τη συζήτηση προς ένα πραγματικά πολιτικό επίπεδο –με τον ηγέτη των Cs Άλβερτ Ριβέρα να τον ρωτά αν παριστάνει τον διαιτητή– σε μία προσπάθεια να συγκρατήσει τη φυγή των ψηφοφόρων του, εκπέμποντας ένα σαφές αριστερό μήνυμα, με συγκεκριμένες προτάσεις. Σε βαθμό που, μέσα στην κλαγγή των όπλων των δύο δεξιών μονομάχων, η επιμονή του για την ενίσχυση των κοινωνικών δομών του κράτους και υπέρ ενός προοδευτικότερου Συντάγματος, του επέτρεψαν να ξεχωρίσει.
Ωστόσο, σχεδόν στο σύνολό της η αναμέτρηση αναλώθηκε στην αμείλικτη αντιπαράθεση μεταξύ των Ριβέρα και Πάβλο Κασάδο, που έμοιαζαν να επιδιώκουν περισσότερο για το ποιος θα έχει τα πρωτεία και για το πώς θα αποτρέψουν την αφαίμαξή τους από το ακροδεξιό Vox–που κανείς από τους δύο δεν τόλμησε να κατονομάσει ευθέως– ώστε δεν έμεινε χρόνος για να επιτεθούν στον πρωθυπουργό, ο οποίος ορισμένες φορές άναυδος κοίταζε πόσο εύκολο ήταν να διαιρέσει και ν’ αφοπλίσει, σχεδόν χωρίς επιχειρήματα, τους αντιπάλους του.
