Στο προηγούμενο άρθρο μου είχα γράψει ότι κατά την εκτίμησή μου, δεν πρέπει να είχαμε μεγάλες προσδοκίες από τη συνάντηση του Κ. Μητσοτάκη με τον Ντ. Τραμπ.
Όμως αυτό που έκανε ο Έλληνας Πρωθυπουργός χθες στον Λευκό Οίκο εκτιμώ πως ήταν πάρα πολύ σημαντικό και σε επίπεδο ουσίας αλλά και εντυπώσεων. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι σε κάποιο σημείο της συνέντευξης Τύπου έθεσε το θέμα των Τουρκικών παραβάσεων δηλώνοντας ακόμα ότι δεν θα γίνει ανεκτή η συνέχιση της Τουρκικής προκλητικότητας.
Ο Αμερικάνος Πρόεδρος μπορεί να μην αντέδρασε, καθότι πέρα από το ότι δεν ήθελε να πάρει θέση για μια αντιπαράθεση μεταξύ δυο χωρών- μελών του ΝΑΤΟ, τον απασχολούσαν και άλλα θέματα όπως αυτό που έχει με τη Δικαιοσύνη και την επόμενη μέρα από την εξόντωση του Σουλεϊμανί, αλλά πάντως το μήνυμα του Κ. Μητσοτάκη πέρασε.
Όπως και να έχει λοιπόν, ανεξαρτήτως του τι πρακτικά πετύχαμε (εξάλλου αυτό θα φανεί στο άμεσο μέλλον), όταν ένας Έλληνας Πρωθυπουργός θέτει τα θέματα με σαφήνεια (τα δίκια της χώρας) ή κάνει γνωστές τις προθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης σε παγκόσμια μετάδοση, αυτό και μόνο από μόνο του, θεωρώ πως αποτελεί μεγάλη επιτυχία. Θα μου πει κανείς στο σημείο αυτό ότι αυτό είναι αυτονόητο. Μα εδώ που φτάσαμε, αυτά είναι τα σημαντικά.
Γιατί ιδίως τα τελευταία χρόνια, δεν έχουμε και πολλές τέτοιες στιγμές να καυχιόμαστε.
Από εκεί και πέρα όμως υπήρξε και ένα αρνητικό. Όσο είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε σε απευθείας μετάδοση τη συνάντηση των δυο ηγετών, οι δημοσιογράφοι ρώταγαν τον Ντ. Τραμπ για τις υποθέσεις που αφορούν αυτόν προσωπικά και τη κυβέρνησή του, πράγμα όχι και τόσο κολακευτικό για την χώρα μας. Φανταστείτε στη πραγματικότητα πως μας βλέπουν… Μια εικόνα, απόρροια του πρόσφατου παρελθόντος μας…
Αλλά είπαμε, ας κρατήσουμε τα όποια θετικά υπάρχουν για την ώρα…
Δημήτρης Κυριακού
