Συμβαίνει πάντα στην Ελλάδα, ανέκαθεν, να επικρατεί κοινωνική αναστάτωση και διχασμός με διάφορα θέματα που απασχολούν κατά καιρούς την επικαιρότητα.
Από τις πάντα άλυτες ιδεολογικές διαφορές ουσιαστικά ως μακροχρόνια και εμμένουσα απόρροια του εμφυλίου που μας διέλυσε ολοσχερώς (δυστυχώς ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν μπόρεσε να κλείσει πραγματικά τις πληγές, όταν έλεγε «λήθη στο παρελθόν»), έως τα πρόσφατα με τον χωρισμό σε δυο στρατόπεδα των μνημονιακών και των αντιμνημονιακών ή των ανθρώπων που στήριξαν το ναι ή το όχι στο δημοψήφισμα- παγίδα του 2015. Ή το διαχρονικό και πλέον ελαφρώς αλλαγμένο: ΝΔ- ΠΑΣΟΚ (ΣΥΡΙΖΑ), ή ακόμα ακόμα η γνωστή κόντρα που μονοπωλεί… αιωνίως την ατμόσφαιρα, Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός; Το νέο δίλημμα βέβαια που προσφάτως λανσάρεται είναι το «είσαι υπέρ ή κατά της μαζικής προσέλευσης στη χώρα μεταναστών»; Το τελευταίο αποτελεί ας πούμε μια συνιστώσα, γιατί η συνισταμένη (όλων) κατ΄ ουσίαν είναι το «αστός ή προλετάριος» με ευθύνη όλων των παρατάξεων. Η ερώτηση που έχει καθιερωθεί είναι: τι κοινό έχεις εσύ με αυτόν; Ενώ θα έπρεπε να είναι: Τι έχεις να χωρίσεις με αυτόν;
Γενικά διάφορα κέντρα ή παράκεντρα εξουσίας του εξωτερικού, ακόμα και οι… κερκόπορτες του εσωτερικού, ικανοποιούνται πολύ (και πολλοί…) από αυτού του είδους τα διλήμματα και τους διχασμούς της κακιάς ώρας. Εάν ΟΛΟΙ μας εδώ στην Ελλάδα, Έλληνες πολίτες, αλλά και ξένοι πολίτες που διαμένουν εδώ και φτιάχνουν τη ζωή τους, κατανοήσουμε ότι οι διχασμοί τέτοιου είδους δεν οδηγούν πουθενά, παρά μονάχα δηλητηριάζουν το κλίμα στην κοινωνία, τότε ναι, η χώρα και η κοινωνία της θα δουν σίγουρα καλύτερες ημέρες.
Πρώτον είμαστε υποχρεωμένοι να μην μπαίνουμε σε τέτοιους διχασμούς γιατί τίποτα δεν έχουμε ουσιαστικά να χωρίσουμε με τον διπλανό μας, με τον γείτονά μας, δεν διακυβεύεται ΤΙΠΟΤΑ και δεύτερον εάν δεν παραδειγματιστούμε από την Ιστορία, δηλαδή από πόσες τέτοιες στο παρελθόν μπανανόφλουδες πατήσαμε και… πέσαμε ως κοινωνία και στο τέλος της διαδρομής τι συμφορές έφεραν, θα έχουμε ανοίξει δρόμο σε μια εποχή πραγματικής κοινωνικής ειρήνης, αισιοδοξίας και θα δώσουμε κοινωνικά, οικονομικά, ιδεολογικά κ.α ένα προβάδισμα στην ελπίδα για ένα ουσιαστικά καλύτερο αύριο απαλλαγμένο από κρίση και αυτοκαταστρεπτικές νοοτροπίες!
Για την ώρα, ζητείται ενότητα μα πάνω απ΄ όλα ΣΚΕΨΗ.
ΥΓ: Επανήλθαμε στον ιντερνετικό αέρα. Προς όλους τους χάκερς όποιοι κι αν είναι αυτοί τους λέμε με μια φωνή: Δεν μας πτοεί τίποτα, συνεχίζουμε τη δουλειά μας. Εσείς θα μας ρίχνετε (για λίγο) και εμείς θα ξαναβγαίνουμε πολύ πιο δυνατοί.
Δημήτρης Κυριακού
