Όλος σχεδόν ο κόσμος χθες τσιμπιόταν για να δει αν διαβάζει ή ακούει σωστά τις δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη, περί της πιθανότητας καταργήσεως του εργασιακού 8ώρου καθώς και για ενδεχόμενη στο μέλλον θεσμοθετημένη 7ημερη εργασία. Μαζί με όλους κι εγώ.
Θα έλεγε κανείς καλόπιστα ότι αυτές τις απόψεις έχει ο Αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτές ένα μέρος του κόμματός του, και επομένως τουλάχιστον είναι έντιμος όσον αφορά στην αλήθεια των λεγομένων του. Δεν ψεύδεται εύκολα (όντως), και φαίνεται να επιδιώκει να λέει σκληρές αλήθειες προκειμένου να μην χαρακτηριστεί λαϊκιστής. Αυτοσκοπός το τελευταίο για τον ίδιον.
Οκ, όμως η κοινωνία είναι τόσο πιεσμένη, τόσο προδομένη, τόσο κουρασμένη- αποκαμωμένη, όπου το τελευταίο που θα δώσει ελπίδα στον μέσο μισθωτό Έλληνα είναι να του λες ότι θα καταργηθούν ή εμπράκτως θα τεθούν εν αμφιβόλω εργασιακά κεκτημένα 200 και πλέον ετών!
Δηλώσεις που λες οκ, δεν υπάρχει περίπτωση, δεν έχουν… φιλτραριστεί από κάποιον επικοινωνιακό σύμβουλο. Γιατί τα όρια μεταξύ λαϊκισμού και αντιδημοφιλούς ή και ανατριχιαστικής αλήθειας, τελικά είναι λεπτά.
Λες και δίνει από μόνος του πόντους στην Κυβέρνηση να του ασκεί σκληρή κριτική περί εργασιακών! Βούτυρο στο ψωμί στον καλοδουλεμένο και ισχυρό επικοινωνιακό μηχανισμό του Μαξίμου! Τρίβουν τα χέρια τους τα επικοινωνιακά γρανάζια του ΣΥΡΙΖΑ με τις δηλώσεις Κυριάκου, καθώς θεωρούν ότι με δηλώσεις σαν τις χθεσινές του κ. Μητσοτάκη, η κοινωνία θα ξεχάσει την εθνική ήττα στο Σκοπιανό- Μακεδονικό.
Είναι στα αλήθεια ΑΠΙΘΑΝΑ όλα αυτά που ζούμε! Για σκεφτείτε το! Και διαβάστε πίσω από αυτές τις γραμμές που συντάσσω…
Εν τέλει: Ποιος θα μας σώσει από όλους τους… σωτήρες; !
Ο Θεός να βάλει του χέρι Του. Γενικώς…
Δημήτρης Κυριακού
