Η Βασίλισσα Ελισάβετ ήταν ίσως η σημαντικότερη εκπρόσωπος της Δύσης και γενικά του δυτικού κόσμου, στην σύγχρονη ιστορία. Ήταν η αστραφτερή βιτρίνα, η θεσμική πολυτέλεια του δυτικού πολιτισμού, με τα θετικά και τα αρνητικά, τα φωτεινά και σκοτεινά σημεία και χαρακτηριστικά.
Η μοναρχία στην Μεγάλη Βρετανία ήταν πάντα σημαντική και ισχυρή σε ολόκληρο τον κόσμο. Ωστόσο, η Βασίλισσα την εκτόξευσε, της προσέδωσε εξωστρέφεια και έτσι δημιουργήθηκε το μεγαλύτερο τουριστικό brand δισεκατομμυρίων παγκοσμίως.
Γιατί ας είμαστε ειλικρινείς, όσοι επισκέπτονται την Αγγλία για πρώτη φορά, ο κύριος σκοπός τους είναι να γευτούν την βασιλική αίγλη που κατοπτρίζεται στα επιβλητικά ανάκτορα και κάστρα, να δουν από κοντά τα βασιλικά πρωτόκολλα, τα έθιμα και τα τελετουργικά μιας άλλης εποχής.
Η Μεγάλη Βρετανία χάνει την αγαπημένη της Βασίλισσα σε εποχή πολέμου, τη χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, με διάδοχο όπου αμφισβητείται η καθολικότητα της δημοφιλίας του και μια νεο-ορκισθείσα πρωθυπουργό, το καλύτερο παράδειγμα λαϊκισμού.
Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, αν στο μέλλον ο θεσμός της βασιλείας ξεφτίσει, σε ένα από τα εναπομείναντα και μεγαλύτερα προπύργια της, στην χώρα που ζει και αναπνέει για αυτήν. Δεν ξέρω αν πλέον το έχει πραγματικά ανάγκη ως ενεργό θεσμό και αν η εξέλιξη των ανθρώπων και των κοινωνιών, τους επιτρέπει να θέλουν, να χρειάζονται και να βρίσκουν στήριγμα, εθνική και πνευματική ανάταση στο στέμμα.
Είμαι όμως βέβαιος, ότι τα επόμενα χρόνια, η σπουδαία αυτή χώρα, στη δύσκολη πορεία της, στην αναζήτηση της σταθερότητας και την συνέχιση της ευημερίας της, πρέπει να ξανά θυμηθεί, ποια είναι η μήτρα που γέννησε τον κοινοβουλευτισμό και τον φιλελευθερισμό, να μπει στην ουσία των πραγμάτων και να παραμερίσει για λίγο τα σύμβολα…
Μάριος Λουκάς
