Δύο σενάρια για την πορεία της ελληνικής οικονομίας το 2020 παρουσιάζει ο ΟΟΣΑ σε ετήσια έκθεσή του για την χώρα μας.
Ειδικότερα, το πρώτο σενάριο, λαμβάνοντας υπόψιν την μη εκδήλωση δεύτερου κύματος κορωνοϊού, προβλέπει ύφεση 8% την φετινή χρονιά και επιστροφή σε ανάπτυξη 4,5% το 2021.
Παράλληλα, η απασχόληση θα συρρικνωθεί κατά 3,5% το 2020 και κατά 1% την επόμενη χρονιά, ενώ η ανεργία θα φτάσει στο 19,4% το 2020 και στο 19,8% το 2021.
Επίσης, το χρέος αναμένεται να ανέλθει στο 196,9% του ΑΕΠ το 2020 για να υποχωρήσει στο 190,7% του ΑΕΠ το 2021.
Ακόμα, το πρώτο σενάριο προβλέπει υποχώρηση της κατανάλωσης κατά 5% το 2020, με ανάκαμψη το 2021 κατά 4,6%.
Ταυτόχρονα, οι εισαγωγές αναμένεται να σημειώσουν πτώση 11,1% το 2020, ενώ προβλέπεται αύξηση 8,7% την επόμενη χρονιά.
Επιπλέον, οι εισαγωγές θα πέσουν κατά 8,2% την φετινή χρονιά, ενώ θα σημειώσουν άνοδο 9,7% το 2021.
Η απαισιόδοξη πρόβλεψη
Το δεύτερο σενάριο, το οποίο λαμβάνει υπόψιν το ξέσπασμα ενός δεύτερου κύματος πανδημίας, προβλέπει ύφεση 9,8% την φετινή χρονιά, με την ελληνική οικονομία να επιστρέφει σε ανάπτυξη 2,3% το 2021.
Την ίδια στιγμή, η απασχόληση θα σημειώσει πτώση 3,8% το 2020 και 1,8% το 2021, ενώ η ανεργία θα βρεθεί στο 19,6% το 2020 και στο 20,4% την επόμενη χρονιά.
Τέλος, το χρέος θα αντιστοιχεί στο 209,3% /ΑΕΠ για να καταγράψει μικρή υποχώρηση στο 204,7%/ΑΕΠ το 2021.
Ταυτόχρονα, ο ΟΟΣΑ προτείνει σειρά πολιτικών για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας.
Μεταξύ άλλων, ο οργανισμός προτείνει τα ακόλουθα μέτρα:
– μείωση των εισφορών στην εργασία
– αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής έτσι ώστε να δημιουργηθεί χώρος για μείωση φορολογικών συντελεστών
– βελτίωση της δημόσιας διοίκησης
– ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής – μείωση των υψηλών ποσοστών φτώχειας
– ενίσχυση των ενεργών πολιτικών απασχόλησης- κατάρτισης
– σύνδεση των συμβάσεων των καθηγητών (αναπληρωτών) με τις επιδόσεις τους ως κίνητρο βελτίωσης της ποιότητας διδασκαλίας
– αύξηση των δημοσίων επενδύσεων
– μείωση των «κόκκινων» δανείων αλλά και του αναβαλλόμενου φόρου στους ισολογισμούς των τραπεζών
– διασφάλιση «ισορροπίας» μεταξύ των δαπανών για συντάξεις και των δαπανών πρόνοιας για ανέργους και φτωχές οικογένειες,
– κωδικοποίηση νόμων και αποφάσεων
– άρση των διοικητικών εμποδίων για την άσκηση επαγγελμάτων.
