Με την ευκαιρία του πανηγυρικού εορτασμού των διακοσίων ετών από την Ελληνική Επανάσταση και στο πλαίσιο της έκθεσης «Αντικρίζοντας την Ελευθερία! Στη Βουλή των Ελλήνων, δύο αιώνες μετά», κάθε βράδυ, από τις 21:00 έως τις 23:00 και ανά μισή ώρα, ζωντανεύουν σκηνές και πρόσωπα του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα στη δυτική όψη του Μεγάρου της Βουλής των Ελλήνων, πάνω από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.
Πρόκειται για μια δεκάλεπτη οπτικοακουστική προβολή, με την τεχνολογία 3D Projection Mapping, με κεντρικό θέμα την ιστορική Ζωφόρο που κοσμεί την αίθουσα “Ελευθέριος Βενιζέλος” του Κοινοβουλίου και αποτελεί την πρώτη θεσμική αποτύπωση του αγώνα των Ελλήνων για την κατάκτηση της ανεξαρτησίας.
Παράλληλα με τις σκηνές των μαχών και τις προσωπογραφίες των πρωταγωνιστών του ’21, αναδεικνύονται αρχιτεκτονικά στοιχεία του Μεγάρου μέσω ειδικών φωτισμών, ενώ παρουσιάζονται, για πρώτη φορά στην όψη της Βουλής, συνολικά οι προσόψεις της, 360ο περιστροφικά, με διαδοχική εικαστική απεικόνιση όλων των πλευρών που δεν φαίνονται από την πλατεία Συντάγματος. Η Βουλή, πάνω στην οποία κυματίζει η ελληνική σημαία, αναδεικνύεται ως ιστορικός θεματοφύλακας της μνήμης του Αγώνα, αλλά και ως ένα από τα πολύτιμα τρόπαιά του, αφού η συνταγματική διακυβέρνηση και το αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα ήταν από τα κεντρικά προτάγματά του.
Πληροφορίες για τη Ζωφόρο
Η Ζωφόρος φιλοτεχνήθηκε κατά τα έτη 1842-43, με αναθέτη τον Βαυαρό βασιλιά Λουδοβίκο Α΄ και σχεδιαστή τον επίσης Βαυαρό καλλιτέχνη Ludwig Michael von Schwanthaler. Σε αυτήν αποτυπώνονται 20 εικονικές αναπαραστάσεις.
Στη βόρεια πλευρά απεικονίζονται ο όρκος των Επαναστατών Ελλήνων στη Βοστίτσα (Ιανουάριος 1821), η εξέγερση των Ελλήνων στην Πάτρα (22 Μαρτίου 1821), η συνέλευση στην Καλαμάτα (23 Μαρτίου 1821) και η δόξα του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ (16 Απριλίου 1821), αποδίδοντας αλληγορικά το μαρτύριό του. Οι παραστάσεις αυτής της πλευράς είχαν καταστραφεί και αποκαταστάθηκαν το 2003, με τη σχεδιαστική συμπλήρωσή τους μονοχρωματικά, με βάση τα πρωτότυπα σχέδια.
Στον ανατολικό τοίχο η ζωφόρος ξεκινάει με δύο γενικές παραστάσεις, τιτλοφορούμενες «Επανάσταση των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων» και «Νίκες των Ελλήνων στη στεριά και στη θάλασσα». Στη συνέχεια αποδίδεται η Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο (20 Δεκεμβρίου 1821-16 Ιανουαρίου 1822), ενώ ακολουθούν τρεις σκηνές μαχών, με τον Κωνσταντίνο Κανάρη να πυρπολεί τον τουρκικό στόλο στη Χίο (6-7 Ιουνίου 1822), τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο να υπερασπίζεται το Μεσολόγγι (Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1822) και τον Μάρκο Μπότσαρη να επιτίθεται στο στρατόπεδο των Τούρκων στο Καρπενήσι (8-9 Αυγούστου 1823), όπου και τραυματίστηκε θανάσιμα.
Στη νότια πλευρά, απεικονίζονται μία συμβολική μορφή Νίκης να αιωρείται πάνω από βυθισμένα πλοία, η λεηλασία της Πελοποννήσου από τον Ιμπραήμ πασά το 1826 και η προσωποποίηση της μαρτυρικής πόλης του Μεσολογγίου. Η απεικόνιση ολοκληρώνεται με την παρουσίαση της Συνθήκης του Λονδίνου (6 Ιουλίου 1827), με την οποία οι Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) ζητούσαν ανεξαρτησία για τους επαναστατημένους Έλληνες. Συνέπεια αυτής της συνθήκης και έμπρακτη επιβολή της αποτέλεσε η κομβικής σημασίας Ναυμαχία του Ναβαρίνου (20 Οκτωβρίου 1827), που αποτυπώνεται στη δυτική πλευρά της Ζωφόρου, ενώ προηγείται μία παράσταση γενικού χαρακτήρα, απεικονίζοντας τη «Νίκη των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων στη θάλασσα».
Στη συνέχεια αποδίδεται η προσωποποίηση της Ελλάδας, νικηφόρας πια, με σημαίες και τρόπαια, για να ακολουθήσει η μορφή του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, δεσπόζουσα στην παράσταση με την ίδρυση του «Πανελληνίου» (23 Απριλίου 1828).
Στη συνεχόμενη Αίθουσα των Υπασπιστών βρίσκονται τα ζωγραφικά πορτρέτα 14 γνωστών ηρώων του Αγώνα. Απεικονίζονται ονομαστικά από τη βόρεια προς τη δυτική πλευρά οι Γεώργιος Κουντουριώτης, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Ρήγας Φεραίος, Αλέξανδρος Υψηλάντης, Παλαιών Πατρών Γερμανός, Ανδρέας Ζαΐμης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Αναστάσιος Τσαμαδός, Ανδρέας Μιαούλης, Δημήτριος Υψηλάντης, Νικόλαος Αποστόλης, Παναγιώτης Μπότασης, Frank Abney Hastings.
Οι μεμονωμένες προσωπογραφίες έχουν ζωγραφιστεί επίσης με την τεχνική της νωπογραφίας, ενώ μπορούν μάλλον να αποδοθούν σε Έλληνες ζωγράφους, σπουδασμένους στη δυτική Ευρώπη (Ιταλία και Γαλλία), στους αδελφούς Φίλιππο και Γεώργιο Μαργαρίτη.
