Τις τελευταίες ημέρες η χώρα μας μετρά τρεις γυναικοκτονίες, με την ελληνική κοινωνία να παρακολουθεί σοκαρισμένη τα όσα συμβαίνουν.
Την ίδια στιγμή, πληροφορίες αναφέρουν ότι κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους έχουν καταγραφεί πάνω από 3.000 καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία, αριθμός που αντιστοιχεί σε περισσότερες από 30 ανά ημέρα…
Τα γεγονότα και τα στοιχεία δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: η βία βρίσκεται σε ελληνικά σπίτια και απειλεί (κατά κύριο λόγο) ανυπεράσπιστες γυναίκες που υπομένουν συνεχείς κακοποιητικές συμπεριφορές. Λεκτική και σωματική βία έχουν γίνει καθημερινότητα για τα θύματα, τα οποία βιώνουν έναν διαρκή εφιάλτη.
Μέσα σ’ αυτή την πραγματικότητα, υποχρέωση της κοινωνίας είναι να μην σιωπά: έχει έρθει η στιγμή που η ντροπή γι’ αυτές τις συμπεριφορές θα στρέφεται προς τους θύτες και όχι προς τα θύματα. Κάθε άλλη σκέψη επιτείνει μία αρρωστημένη κατάσταση.
Εξίσου σημαντική είναι η πρόληψη. Η ισότητα πρέπει να μαθαίνεται από την μικρή ηλικία. Εκεί όπου η εκπαίδευση καλείται να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο. Ορισμένες χώρες το έχουν πετύχει σε μεγάλο βαθμό, ας παραδειγματιστούμε από αυτές.
Το πρόβλημα της έμφυλης βίας είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε. Η υπεράσπιση της ισότητας είναι συστατικό στοιχείο της κοινωνικής συνοχής και δεν μπορούμε να την αφήσουμε στην τύχη της.
Ι. Διαμάντης
