
Το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού έχει φέρει τεράστια πίεση στο σύστημα υγείας.
Με την Βόρεια Ελλάδα να βρίσκεται στα όριά της, εθελόντριες νοσηλεύτριες από όλη την χώρα συνδράμουν στην προσπάθεια για την βοήθεια συμπολιτών μας που βρίσκονται στις ΜΕΘ της αγωνίας.
Κι όμως, μία από τις αυτοαναγορευόμενες «προοδευτικές» φωνές έσπευσαν να συνδέσουν τον εθελοντισμό με τον νεοφιλελευθερισμό. Η ανιδιοτελής προσφορά απέναντι σ’ έναν κοινό αόρατο εχθρό ταυτίστηκε στην αντίληψη ορισμένων με ένα οικονομικοκοινωνικό δόγμα του άκρατου ατομισμού.
Ο εθελοντισμός αποτελεί ενεργή προσφορά στην κοινωνία. Από την προστασία των αδέσποτων ζώων και την προστασία του οικοσυστήματος, μέχρι την βοήθεια στους άπορους συμπολίτες μας, δείχνει το επίπεδο συνείδησης των μικρών αλλά και μεγάλων προβλημάτων της κοινωνίας μας.
Δυστυχώς, η Ελλάδα κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις σ’ αυτόν τον τομέα, φαινόμενο που δεν την τιμά.
Αντίθετα, πρωτοπόρες στον εθελοντισμό έρχονται οι σκανδιναβικές χώρες, που μόνο για τον νεοφιλελεύθερο τρόπο σκέψης και οργάνωσής τους δεν διακρίνονται.
Όμως, το πιο σημαντικό είναι η δικαιολόγηση των παθογενειών υπό τον μανδύα του «προοδευτικού». Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν καλυφθεί φαινόμενα φίμωσης και τραμπουκισμού σε πανεπιστήμια, έχουν εξυβριστεί φωνές που αποστρέφονται τον σκοταδισμό κάθε είδους. Το ότι θα λοιδορούνταν ένα κατεξοχήν φαινόμενο κοινωνικής προσφοράς, κάποτε θα ήταν μη αναμενόμενο. Το γεγονός δε ότι χρησιμοποιείται η συλλογική αγωνία για έναν τέτοιο σκοπό, μετατρέπει τον συλλογισμό σε μια εμφανή αθλιότητα.
Τέτοιες πρωτοβουλίες εκπέμπουν ανθρωπιά. Κάποιοι άλλοι ας μείνουν με την ταμπέλα του «προοδευτικού» να υβρίζουν. Κυρίως όταν θα μιλούν με συγκίνηση για αυταρχικούς και αντιδημοκρατικούς ηγέτες που τόσο θαυμάζουν…
Ι. Διαμάντης